کتاب قهوه ی سرد آقای نویسنده

   بهم گفت : "تا حالا شكار رفتى ؟" گفتم "نه". گفت : "من قبلاً می رفتم ولى ديگه نمی رم. آخرين بارى كه شكار رفتم ، شكار گوزن بود. خيلى گشتم تا يه گوزن پيدا كردم. من بهش شليک كردم ، درست زدم به پاش. وقتى رسيدم بالاى سرش هنوز جون داشت ، نفس مى كشيد و با چشمهاش التماس می كرد. زيباييش جادوم كرده بود. حس كردم كه می تونه دوست خوبى واسم باشه. می تونستم نزديک خونه يه جاى دنج واسه ش درست كنم. اما خوب كه فكر كردم فهميدم كه اين جورى اون گوزن واسه هميشه لنگ می زنه و هر وقت من رو ببينه ياد بلايى می افته كه سرش آوردم. از نگاهش فهميدم بزرگترين لطفى كه مى تونم در حقش بكنم اينه كه يه گلوله صاف تو قلبش شليک كنم." بعدش گفت : "تو هيچ وقت نمى تونى با كسى كه بدجور زخميش كردى دوست باشى."