کتاب در باب حکمت زندگی

   شوپنهاور در سال 1851 مجموعه ای از پژوهش های فلسفی خود را تحت عنوان ملحقات و متممات انتشار داد. وجه مشترک همه ی این آثار این است که به منظور توضیح و تکمیل اثر اصلی او ، جهان چون اراده و نمایش نوشته شده اند ، اما هر یک نیز به تنهایی منسجم و کامل است. به علاوه ، خواننده ی علاقه مند به فلسفه می تواند بی آنکه تخصصی در این رشته داشته باشد ، محتوای عمده ی این آثار را درک کند.
   شوپنهاور برخلاف فیلسوفان بزرگ هم عصر خود ، نماینده ی فکری جبهه ی اجتماعی خاصی نبوده ، به اصالت فرد اعتقاد داشته و به جنبش های اجتماعی عصر خود بی اعتنا بوده است.
   انتشار ملحقات و متممات که خوانندگان بیش تری را مخاطب قرار می دهد و درک آن مشروط به شناختن فلسفه های پیشینیان نیست ، موجب شهرت ناگهانی شوپنهاور گردید.
   آخرین و معروف ترین نوشته ی این مجموعه ، اثر حاضر است که تحت عنوان "سخنان گزین در باب حکمت زندگی" انتشار یافته است؛ که برای ترجمه ی فارسی این اثر عنوان "در باب حکمت زندگی" انتخاب شده است.
   وجه تسمیه ی عنوان اصلی کتاب این است که شوپنهاور در توضیح و تأیید افکار خود در خصوص حکمت عملی و دستیابی به سعادت ، بعضی از سخنان خردمندان جهان از جمله هومر ، ارسطو ، سنکا ، روشفوکو ، ولتر ، گوته ، سعدی ، به علاوه ی برگزیده ای از امثال و حکم تمدن های بزرگ اروپا و آسیا و همچنین گفته هایی از کتاب عهد قدیم و اوپانیشادها را نقل کرده و خود نیز با سخنانی بدیع بر این گنجینه افزوده است.
   شوپنهاور در سالمندی تجربیات و دانش خود را در باب سعادت با بیانی روشن و پرطنز در قالب اثر حاضر به خوانندگان عرضه کرده است.