کتاب ملت عشق

   خيلى وقت پيش بود. به دلم افتاد رمانى بنويسم. ملت عشق. جرئت نكردم بنويسمش. زبانم لال شد، نوک قلمم كور. كفش آهنى پايم كردم. دنيا را گشتم. آدم هايى شناختم، قصه هايى جمع كردم. چندين بهار از آن زمان گذشته. كفش هاى آهنى سوراخ شده؛ من اما هنوز خامم، هنوز هم در عشق همچو كودكان ناشی ...
   مولانا خودش را "خاموش" مى ناميد؛ يعنى ساكت. هيچ به اين موضوع انديشيده اى كه شاعرى، آن هم شاعرى كه آوازه اش عالمگير شده، انسانى كه كار و بارش، هستى اش، چيستى اش، حتى هوايى كه تنفس مى كند چيزى نيست جز كلمه ها و امضايش را پاى بيش از پنجاه هزار بيت پرمعنا گذاشته چطور مى شود كه خودش را "خاموش" بنامد ؟
   كائنات هم مثل ما قلبى نازنين و قلبش تپشى منظم دارد. سال هاست به هر جا پا گذاشته ام آن صدا را شنيده ام. هر انسانى را جواهرى پنهان و امانت پروردگار دانسته ام و به گفته هايش گوش سپرده ام. شنيدن را دوست دارم؛ جمله ها و كلمه ها و حرف ها را ... اما چيزى كه وادارم كرد اين كتاب را بنويسم سكوت محض بود.
   اغلب مفسران مثنوى بر اين نكته تأكيد مى كنند كه اين اثر جاودان با حرف "ب" شروع شده است. نخستين كلمه اش "بشنو !" است. يعنى مى گويى تصادفى است شاعرى كه تخلصش "خاموش" بوده ارزشمندترين اثرش را با "بشنو" شروع مى كند ؟ راستى، خاموشى را مى شود شنيد ؟
   همه ی بخش هاى اين رمان نيز با همان حرف بى صدا شروع مى شود. نپرس "چرا ؟" خواهش مى كنم. جوابش را تو پيدا كن و براى خودت نگه دار.
   چون در اين راه ها چنان حقايقى هست كه حتى هنگام روايتشان هم نبايد از پرده ی راز درآيند.

"از متن کتاب"

   کتاب "ملت عشق" دو روایت موازیِ وسوسه انگیز را بازگو می کند -یکی معاصر و دیگری در قرن سیزدهم، زمانی که مولانا با مرشد معنوی خود، شمس تبریزی مواجه شد- که با هم به بررسی قدرت ماندگار آثار مولانا می‌پردازند.

   الا روبنشتاین چهل ساله است و زمانی که به عنوان خواننده برای یک کارگزار ادبی مشغول به کار می شود، در ازدواج ناخوشایندی به سر می برد. اولین وظیفه ی او خواندن و گزارش در مورد کفر شیرین، رمانی است که توسط شخصی به نام عزیز زاهارا نوشته شده است. الا مسحور داستانِ جستجوی شمس برای مولانا و نقش درویش در تبدیل این روحانی موفق اما ناراضی به یک عارف متعهد، شاعر پرشور و مدافع عشق است. او همچنین با درس ها یا قوانین شمس آشنا می شود که بینشی را در مورد یک فلسفه ی کهن مبتنی بر وحدت همه ی مردم و مذاهب و وجود عشق در تک تک ما ارائه می دهد. با خواندن ادامه ی داستان، متوجه می شود که داستان مولانا، آینه ی داستان اوست و زاهارا -همانند شمس- آمده تا او را آزاد کند.